Skip to content Skip to footer

Διαδρομές: Ξυλόκαστρο – Ζήρεια – Ευρωστίνη

Διαδρομές: Ξυλόκαστρο – Ζήρεια – Ευρωστίνη

Share on facebook
Share on twitter
Share on email

Διαδρομές: Ξυλόκαστρο – Ζήρεια – Ευρωστίνη

Νότια του Κορινθιακού κόλπου δεσπόζει με τη παρουσία της μία από τις ομορφότερες και σημαντικότερες πόλεις της Πελοποννήσου, το Ξυλόκαστρο, έδρα του Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης.

Η πόλη, που το 1919 ορίστηκε ως τόπος θερινής διαμονής των ξένων φιλοξενούμενων της τότε κυβέρνησης, είναι σήμερα τουριστικός προορισμός για χιλιάδες επισκέπτες που έρχονται για να χαρούν τις βραβευμένες με Γαλάζια Σημαία ακτές αλλά και να απολαύσουν το φημισμένο Πευκιά, το μοναδικό προστατευόμενο παραλιακό πευκοδάσος. Η άριστη τουριστική υποδομή αλλά και οι πολλές σημαντικές εκδηλώσειςκαθιστούν το Ξυλόκαστρο ιδιαίτερα ελκυστικό για τους επισκέπτες.

Από τους μεγαλύτερους σε έκταση Δήμους της Ελλάδας, στα όριά του συνυπάρχουν τα δαντελένια ακρογιάλια του Κορινθιακού βόρεια και το υψηλότερο βουνό του Νομού, η Κυλλήνη, νότια. Είναι χαρακτηριστική η σπάνια ποικιλομορφία του τόπου που του χαρίζουν τα ορεινά, ημιορεινά και παραθαλάσσια γραφικά χωριά, οι παραδοσιακές εκκλησίες και μονές, τα πανέμορφα δάση και οι μαγευτικές ακρογιαλιές. Η οικονομία της περιοχής είναι ποικιλόμορφη. Η βόρεια ζώνη του παρουσιάζει έντονη τουριστική και εμπορική δραστηριότητα, ενώ στη νότια ζώνη οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με αγροτικές καλλιέργειες. Τα Τρικαλοχώρια και το όρος της Κυλλήνης προσθέτουν τουριστικό ενδιαφέρον.

Ανατρέχοντας στις αρχαίες πηγές μαθαίνουμε ότι ανάμεσα στο Ξυλόκαστρο και τα Τρίκαλα βρισκόταν η αρχαία Πελλήνη, στην περιοχή που και σήμερα βρίσκεται το ομώνυμο χωριό. Το κάστρο που δέσποζε στη δυτική Κορινθία ήταν αναμφίβολα του Ξυλοκάστρου. Σήμερα υπάρχει μόνο ως ανάμνηση στο όνομα της σημερινής πόλης. Το κάστρο χτίστηκε την εποχή της Φραγκοκρατίας, περίπου το 1260, ανατολικά του ποταμού Σύθα, πιθανόν στην περιοχή Τσούκα στο Ζεμενό. Είχε οπτική επαφή με τον Ακροκόρινθο και το κάστρο της Πελλήνης, δέσποζε σε ολόκληρη την περιοχή με ορατότητα μεγάλη στον Κορινθιακό κόλπο, προστάτευε την πολίχνη Ζεμενό όπου υπήρχε λατινική επισκοπή και τους γύρω οικισμούς Ville – douce (Βλαντούσια), Στύλια, είχε άμεση σχέση με τη μονή των Κιστερσιανών μοναχών στο Ζάρακα της Στυμφαλίας και κρατούσε σε καταστολή το έντονο σλαβικό στοιχείο που υπήρχε στην περιοχή και ήταν εχθρικό προς τους κατακτητές Φράγκους. Το 1402 καταστράφηκε από σεισμό. Στη συνέχεια το βρίσκουμε στους Ενετικούς καταλόγους των φρουρίων με τις ονομασίες Scilo – castro και Solo – castro, πάντα ανατολικά του Σύθα, έως το 1640. Οι επόμενοι χάρτες (1791) αναφέρουν το Xilo – castro, δυτικά του ποταμού Σύθα, διότι η ονομασία Ξυλόκαστρο περιλάμβανε τους σημερινούς οικισμούς Υψηλά Αλώνια, Μερτικέϊκα, Γεωργαντέϊκα και το χωριό Ρίζα.

Κοντά στο Ξυλόκαστρο, ανάμεσα στα χωριά Καμάρι και Λουτρό εκβάλλει ο χείμαρρος Φόνισσα με το περίφημο φαράγγι της που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον ορειβατών και περιπατητών, αφού αποτελεί ένα από τα πιο δύσκολα πεδία διάσχισης του ελλαδικού χώρου. Η κατάβαση του φαραγγιού ξεκινά από το χωριό Κορφιώτισσα και διασχίζει εντυπωσιακούς καταρράκτες και σπηλιές.

Ο Δήμος προσφέρει στον επισκέπτη μοναδικές στιγμές με παραθαλάσσιες και ορεινές διαδρομές μοναδικής ωραιότητας.

Ακολουθώντας την παλιά εθνική οδό ανάμεσα στους οικισμούς του Ξυλοκάστρου και της Συκιάς, εκτείνεται ένα φυσικό πευκοδάσος κατά μήκος του Κορινθιακού. Χαλέπιος πεύκη, σχίνο, μυρτιά, λυγαριά, κέδρος, φοινικικό πουρνάρι, αλμυρίκι, αρκουδόβατο, αγριοκάλαμο, κουνούκλα, θυμάρι, αφάνα και άλλα 17 φυτά έχουν αναπτυχθεί στην υφάλμυρη αυτή ζώνη. Συνολικά περιέχονται 83 διαφορετικά είδη χαρακτηρίζοντας τον Πευκιά ένα πολύ καλό βοτανικό κήπο, χαρακτηρισμένο ως Αισθητικό Δάσος.

Το πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας του Κώστα Καρυωτάκη και πηγή έμπνευσης του Άγγελου Σικελιανού, που το θαυμάσιο σπίτι του ακόμη σώζεται, σχεδόν μέσα στα πεύκα της Συκιάς, θα είναι πάντα η ψυχή του Ξυλοκάστρου.

Εκτός από το μαγευτικό δάσος του Πευκιά, που αποτελεί μοναδικό στολίδι για το Ξυλόκαστρο, ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί αξιόλογες εκκλησίες και μονές.

Το 1621 η οικογένεια των Νοταραίων χτίζει εκκλησία μονόκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με προστώο στη δυτική και βόρεια πλευρά, αφιερωμένη στον Άγιο Γεράσιμο το Νοταρά. Ο ναός που ανακαινίστηκε το 1954 φέρει στο υπέρθυρο της πύλης ψηφιδωτή εικόνα του Αγίου Γερασίμου, ενώ όλος ο ναός διακοσμείται με εντοίχια ψηφιδωτά βυζαντινής τεχνοτροπίας. Εξαιρετικής ομορφιάς είναι το χαμηλό μαρμάρινο τέμπλο, με εικόνες φιλοτεχνημένες από τον Κόντογλου.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό κομμάτι του Ξυλοκάστρου είναι η επιβλητική μητρόπολη του Αγίου Βλασίου, χτισμένη στις αρχές του 20ου αιώνα στα θεμέλια παλαιότερα ναΐσκου, με θαυμάσιες βυζαντινές τοιχογραφίες των Σπύρου Βασιλείου, Αγήνωρα Αστεριάδη και Φώτη Κόντογλου. Ξεχωριστός είναι και ο πανέμορφος ναός της Παναγίας της Φανερωμένης, κτισμένος στα πρότυπα παλαιοχριστιανικής βασιλικής. Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός είναι παρμένος από τους κλασικούς αρχαίους ελληνικούς ναούς.

Στα τέλη του 17ου αιώνα ιδρύεται μια σπουδαία μονή με μεγάλη ακμή ακόμα στις μέρες μας, η μονή της Παναγίας της Κορφιώτισσας στο Καμάρι. Χτισμένη στο λόφο Κορφιώτισσα, είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ατενίζοντας όλο τον Κορινθιακό και προσφέροντας στον επισκέπτη μια ανεπανάληπτη θέα.

Αξιόλογη είναι και η μονή του Αγίου Κωνσταντίνου στο Γελλήνι, χτισμένη μέσα σ’ ένα θεόρατο βράχο, γεμάτη από παμπάλαιες τοιχογραφίες, δείγματα της μεσαιωνικής ακμής και της αλλοτινής δόξας του μοναστηριού. Η θέα από το μοναστήρι είναι μαγευτική: Χελυδορέα, λοφοσειρές Κυλλήνης, Κορινθιακός κόλπος.

Με αφετηρία το Ξυλόκαστρο, μέσω της παραλιακής οδού μπορούμε να διασχίσουμε όλη τη δυτική Κορινθία ως το Δερβένι απολαμβάνοντας τη διαδρομή μέσα από τα παραλιακά χωριά χτισμένα σε μια ατελείωτη παραλία. Η διαδρομή προς τα ανατολικά διασχίζει τους οικισμούς της Συκιάς και του Μελισσίου και τις ζηλευτές παραλίες τους. Σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν οργανωμένα ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες και ψησταριές πλάι στο κύμα του Κορινθιακού.

Η πιο ενδιαφέρουσα όμως διαδρομή είναι αυτή που ξεκινά από το Ξυλόκαστρο και ακολουθώντας νότια κατεύθυνση διασχίζει μετά από λίγα χιλιόμετρα το χωριό Ρίζα και, αφήνοντας δεξιά τις διασταυρώσεις για Πελλήνη, συναντά μετά από 22 χλμ. τα Κάτω Τρίκαλα.

Τα Τρίκαλα, κεφαλοχώρι της Κυλλήνης, χτισμένα στα ερείπια του αρχαίου Μυσαίου σήμερα αποτελούνται από τρεις συνοικίες: την Κάτω, τη Μέση και την Άνω. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν μεγάλη τουριστική κίνηση χάρις στο θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον που προσφέρει το βουνό και τα χωριά του. Υπήρξαν η πατρίδα της οικογένειας των Νοταραίων, των προκρίτων της Κορινθίας, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα Ορλωφικά (1770), στην Επανάσταση του 1821 αλλά και στον μετέπειτα εμφύλιο πόλεμο.

Ο Ναός του Αγίου Δημητρίου αξίζει μια επίσκεψη. Χτισμένος το 1697, ξυλόστεγος, με ουρανιά και γυναικωνίτη, εντυπωσιάζει με τις εξπρεσιονιστικού χαρακτήρα τοιχογραφίες 18ου αιώνα.

Στα Άνω Τρίκαλα βρίσκεται ο Άγιος Νικόλαος, 19ου αιώνα, μητρόπολη του χωριού, με τοιχογραφίες του Ν. Σαντοριναίου και αξιόλογες φορητές εικόνες.

Η Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Μεσαία Τρίκαλα, που χτίστηκε το 1700, είναι εγκαταλελειμμένη σήμερα. Συνεχίζοντας τη διαδρομή από τα Άνω Τρίκαλα, ο δρόμος βγάζει στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Βλασίου, που η παράδοση το θέλει να χτίζεται γύρω στο 1400, όταν βρέθηκε σε κοντινή Σπηλιά η θαυματουργή εικόνα του Αγίου. Η αυλή της μονής κοσμείται από λουλούδια και δέντρα, ενώ η θέα στην κοιλάδα του Σύθα ποταμού και στα αντικρινά χωριά των Τρικάλων (Μάννα, Στύλια, Παναρίτι) μαγεύει τον επισκέπτη.

See More

X
Μετάβαση στο περιεχόμενο