Skip to content Skip to footer

Κάστρο Κορώνης: μοναδική θέση και μοναδική ιστορία

Κάστρο Κορώνης: μοναδική θέση και μοναδική ιστορία

Κάστρο Κορώνης: μοναδική θέση και μοναδική ιστορία

Στο νοτιοανατολικό άκρο του Μεσσηνιακού κόλπου θα επισκεφθείς όπωσδήποτε το κάστρο της Κορώνης, η οποία, μαζί με τη Μεθώνη, αποτελούσε από τον 13ο αιώνα σημαντικό εμπορικό κέντρο και κόμβο επικοινωνίας μεταξύ του δυτικού και ανατολικού κόσμου.

Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση, η Κορώνη πήρε το όνομά της από ένα χάλκινο νόμισμα (κουρούνα) που ανακαλύφθηκε καθώς έσκαβαν τα θεμέλια για τα τείχη της. Κατά μία άλλη εκδοχή, ο πρώτος οικιστής της, ο Επιμηλίδης από την Κορώνεια της Βοιωτίας, της έδωσε το όνομα της γενέτειράς του, το οποίο όμως οι ντόπιοι άλλαξαν σε Κορώνη. Η πόλη ταυτίζεται επίσης με την αρχαία Αίπεια, ένα από τα επτά πτολίεθρα που δώρισε ο Αγαμέμνων στον Αχιλλέα προκειμένου να τον πείσει να επιστρέψει στη μάχη.

Το κάστρο της Κορώνης χτίστηκε από τους Ενετούς στα τέλη του 13ου αιώνα, και από τότε αποτέλεσε αφορμή διαμάχης μεταξύ αυτών, των Οθωμανών και των Φράγκων για την κυριαρχία του. Η στρατηγική του θέση – επάνω στο ψηλότερο σημείο της χερσονήσου – το καθιστούσε ιδανικό σημείο για την επίβλεψη όλης της περιοχής. Το κάστρο είναι ένα εξαίρετο δείγμα βενετσιάνικης οχυρωματικής τεχνικής με ογκώδεις πύλες, υπόγεια περάσματα, στιβαρά τείχη και τετράγωνους πύργους. Τα θυελλώδη γεγονότα που συνδέθηκαν με την ιστορία του κάστρου έδωσαν τροφή για πλήθος λαϊκών θρύλων, πολλοί από τους οποίους είχαν και έναν πυρήνα αλήθειας. Από την κορυφή του κάστρου, η θέα προς τον Μεσσηνιακό κόλπο δεν είναι τίποτα λιγότερο από μαγευτική.

Το κάστρο της Κορώνης ανήκει σε μια μακρά σειρά εντυπωσιακών οχυρωματικών κατασκευών που βρίσκονται διάσπαρτες στη Μεσσηνία. Εξακολουθεί να στέκει αγέρωχο και επιβλητικό στην κορυφή ενός λόφου, παρά το γεγονός ότι έχει υποστεί αρκετές καταστροφές από την περίοδο της ακμής του, που τοποθετείται μεταξύ 13ου – 17ου αιώνα.

Το κάστρο αρχικά έπεσε στα χέρια των Φράγκων, κατά την κατακτητική επέλασή τους από το Μοριά, γρήγορα όμως πέρασε στην κυριαρχία των Ενετών, οι οποίοι σιγά σιγά κατέλαβαν όλα σχεδόν τα μεσσηνιακά παράλια. Κάτω από τα συμφέροντα των Ενετών η καστροπολιτεία της Κορώνης γνώρισε μεγάλη ακμή και έγινε ξακουστή για τη βιοτεχνία της. Μέσα στο κάστρο κατοικούσαν τόσο Ενετοί όσο και Έλληνες, και η ζωή διαμορφώθηκε με τους έντονους ρυθμούς μιας παραγωγικής και ακμάζουσας πόλης. Η ευημερία της Κορώνης καταγράφεται και στα χρονικά και οδοιπορικά των πολλών περιηγητών που στάθμευσαν εκεί στη διάρκεια των ταξιδιών τους.

 

Ακολούθησε μία θυελλώδης περίοδος όπου η Κορώνη άλλαζε διαρκώς χέρια κατακτητών, κάτι που σημάδεψε έντονα την περιοχή, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι της και στη μορφή του κάστρου, που δέχτηκε πολλαπλές παρεμβάσεις από τους διαδοχικούς κατακτητές του. Κατά την Α’ Ενετοκρατία (13ος – 15ος αι.) στο ανατολικό τμήμα του κάστρου προστέθηκε ένας μεγάλος περίβολος, ενώ στο βορειοανατολικό προσαρτήθηκε διπλός ημικυκλικός προμαχώνας και ενισχύθηκαν τα τείχη. Το 1500 η πόλη περιήλθε στα χέρια των Οθωμανών, οι οποίοι ενίσχυσαν τη νοτιοανατολική πλευρά του κάστρου προσθέτοντας δύο κυκλικούς προμαχώνες. Νωρίτερα είχε χτιστεί στα δυτικά του κάστρου προμαχώνας από τους Ενετούς, ο οποίος πέρασε από πολλές διαδοχικές οικοδομικές φάσεις. Σήμερα διατηρείται μικρό τμήμα του. Στη συνέχεια την Κορώνη κατέλαβε ο συμμαχικός στόλος του αυτοκράτορα Καρόλου V, έπειτα έπεσε στα χέρια του Μοροζίνι, ενώ το 1715 επανακαταλήφθηκε από τους Οθωμανούς. Το 1770 η Κορώνη υπέστη το βομβαρδισμό των Ορλώφ και σχεδόν καταστράφηκε ολοσχερώς. Αρκετά αργότερα η πόλη καταλήφθηκε από τον Μαιζόν και γνώρισε μία μικρή περίοδο ακμής, μέχρι που στα τέλη του 19ου αιώνα το κάστρο και η πόλη άρχισαν σταδιακά να ερημώνονται.

Το φρούριο έχει σχετικά μεγάλη έκταση, είναι σχεδόν τριγωνικό στο σχήμα και περιλαμβάνει εντυπωσιακούς τετράγωνους πύργους. Κάθε γωνιά του σχεδόν περιλαμβάνει και έναν θόλο, δηλαδή πυριτιδαποθήκη. Στο εσωτερικό του διασώζονται αρκετοί λαξευμένοι τάφοι, ένα τούρκικο χαμάμ, βενετσιάνικες στέρνες, ενώ υπάρχουν επίσης τα ερείπια του ναού της Αγίας Σοφίας, μιας παλαιοχριστιανικής βυζαντινής τρίκλιτης βασιλικής, πιθανότατα του 7ου αιώνα. Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους και η παλαιοημερολογίτικη Μονή του Τιμίου Ιωάννη του Προδρόμου, που χτίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα. Στη μέση ενός καγκελόφραχτου χώρου μέσα στο κάστρο υπάρχει το λεγόμενο Ρεσάλτο, μαρμάρινη στήλη εις μνήμην των Ελλήνων πεσόντων της 28ης Φεβρουαρίου 1824, οι οποίοι προσπάθησαν να καταλάβουν το κάστρο από τους Τούρκους, βρήκαν όμως τραγικό θάνατο.

 

See More

X
Μετάβαση στο περιεχόμενο